یک ماه تمام را صرف خواندن آثار شیلا هتی کردم، و این تجربه مثل این بود که درذهن او باشم که البته جای بدی نبود. حتی بسیار آشناتر از آنچه که انتظار داشتم بود.

سبک نوشتاری اوبسیار ساده است، اما سادگی به بهترین شکل ممکن در نثر او پدیدار می شود. کلمات به خودی خود بار احساسی سنگینی ندارند، اما وقتی در کنارهم قرار می‌گیرند، مکانهایی در قلب شما را نشانه می گیرند که تا به امروز نمی‌دانستید وجود دارند.

شاید در دنیا نویسندهٔ اسرائیلی دیگری وجود نداشته باشد که به اندازه آموس آز به شهرت بین‌المللی دست پیدا کرده باشد. در اسرائیل، او یکی از معتبرترین شخصیت‌های فرهنگی کشور است. آز، زندگی پر آشوبی را از سر گذراند. وقتی ده ساله بود، شاهد تأسیس دولت یهود شد. وقتی دوازده ساله بود، مادرش خودکشی کرد. وقتی پانزده ساله بود، به یک کیبوتس پیوست و نام خانوادگی خود را به “آز” تغییر داد، که به معنای “قدرت” در زبان عبری است.

طاهر جعوط، نویسنده و روزنامه نگار الجزایری، در سال 1993 به دلیل حمایت از سکولاریسم و مخالفت با آنجه افراط گرایی می نامید توسط گروه اسلامی به قتل رسید. درباره او و آخرین رمانش در اینجا بخوانید.

“حلا علیان” یکی از این نویسنده هاست که در دیاسپورا می نویسد. او نویسنده ای فلسطینی_آمریکایی است که علاوه بر نوشتن، اکتیویست و سخنرانی برجسته است. در شعرخوانی ها و مقالاتش از هنرِ نوشتن، تجربه مهاجرت و قدرت روایتگری در جهت تقویت همدلی می گوید.

شعری از ادمون ژابس و تأملاتی در باب تبعید، خانه و تعلق.

زندگی تحت حکومت دیکتاتوری و نفوذ آن در خصوصی ترین لحظه های زندگی از موضوعاتی است که هشام مطر بسیار به آن علاقمند است و در کتابهایش از آن می نویسد.